Aşkı Memnu Şiiri - Bilgehan Emirşanoğlu

Hazan yaprakları savruluyordu.
Mevsim, sonbahara dem vuruyordu.
Seninle tanıştığımız gün mevsim,
Çiçeklerle dolu, ilkbahar oldu.

Biz, sanki yıllardır tanışıyorduk.
Kadehleri, dostluğa vuruyorduk.
Bize, dertlerimiz meze oluyordu.
Aşk-ı memnu derdini çekiyorduk.

Dostum, hep için için, ağlıyordun.
Sevdayı, bana sorsunlar diyordun.
Ah çekmen çileni anlatıyordu.
Tanrı’dan hep yarini diliyordun.

Gözlerin, çok hüzünlü bakıyordu.
Dilin, asla yalan söylemiyordu!
Titreyen ellerinde hep sigaran,
Gönlünde gizli sevdan, duruyordu.

Her şeye rağmen, yaşamayı seçtik.
Ömrümüzce, dostluğa yemin içtik.
Bana, gerçek dostluğu, sen öğrettin.
Asla! Birbirimizden vazgeçmedik...