Aşkı İlâhi Şiiri - Mehmet İslami

AŞK-I İLÂHİ

Şuara-i Nebî’lere yoktur manidar
Aşık isen arifân meclisine var
Aşıklarla oturup aşkı eyle ihtiyâr
Her kim aşka kul değil o olmaz yâr

ALLÂH’la konuşun halvette hemân
Canım sensiz olamamıyorum inan
İhsanlara şu’m edenler yaman
Öz değiller, yüzdekiler hep ağyâr

Gör şükrün içün olursa bir zebân
Her mûyîm tende bürdedir tamam
Binde, seyreylesen hikmeti her an
Birbirine güzâr olan bahtıyâr

Tuz gibi acı aşk mahvetti ey yâr
Aşkında bîten tatlı hayatım var
Eser kalmadı benden, nedendir yâr
Çün ben maşukum aşk buluvergil var

Emâneti ilâhiye dikkât et
Rızai bâri çün edesin avdet
Niyetin ne ise ondadır kısmet
Zikri ilâhiyle mest oluben sar

Evkatı hamsede Huzûrundasın
Halife-i sultan nazırındasın
Habîbi Kibriya vezirindesin
Ezâsı, çilesi, gamı, derdi, kâr

Ben beni ararım yetmiş senedir
Vura vura eskittiğim sinedir
Vuslat iştiyak kâlbimdekinedir
İSLÂMİ: inlersin bulana kadar

06 Rebiülâhir 1440 Hamis
13/12/2018 Perşenbe
30 Teşrini Sâni 1434
Kasım 36