Aşkı Bilmeyen Şiiri - Müjgan Kızıleniş

aşkı bilmeyen dilsizdir
a dan z ye tüm harfleri koysan önüne
tutuktur dili söyleyemez
bir gözün kirpiğine bir damla yaş ekleyemez
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyen odun ateşi yakamaz
her köşesine konfor ister
kül olur gider yansa da
hiç bir yüreğin içinde kor kalamaz
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyene her yer,her şey uzaktır
mesela yağmurdan önceki sis uzaktır ona
dokunamaz yağmura gebe bulutlara
gülü sever dikenine katlanamaz
denizi sever dalgasına atlayamaz
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyen
kendinden başka dil bilmez
dünyayı gezip dolaşır
bir yare yarenlik edemez
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyen müziği severim der
her şarkıda değişir aşk yanılsaması
hep yüksek dozdur müzik
hep kulak tırmalaması.
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyen zengin
herşeyi satın alır ama doymaz
eşi benzeri olmaz hep zevklidir
herkesten başka,hep benzersiz giyinir
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyen kuru mantık
ne beyindir ne yürek
dili söylemez,kulağı işitmez
ne aradığını bilir,ne bulduğuna sevinir
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyen
ya mevsimsiz meyvadır
ya da ağacına yabancı
ya olgunlaşmadan düşer dalından
ya da kanser eder aşığı
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyen ölümden söz edemez
ölüme yakın durana yarenlik edemez
gözü kapıda takılı bekleyemez hastasını
korkar kırmızıdan,kan kırmızıdır diye
çünkü aşk yok

aşkı bilmeyen korkaktır
kendini herşeyin içinde sanır
gün ışığında gezinir
geceye saklanır
korkar kendi sesinden bile
soyunup tüm elbiselerini
boy aynasında bakamaz çıplak kendine
çünkü aşk yok

aşk tertemiz
aşk yaramaz bir çocuk
kimi bedende övülür
kimi bedende dövülür
aşkı bilmeyen ne aradığını bilmez
yanlış yerdesin der hep
kendinde bulduğuyla övünür övünür...