Aşkı Bilen Bir Ressam

Git sende, karış dünüme benim.
Fazlaca kaldın yanımda.
Yüküm ağırdır,
Yollarım dik, yollarım çıkmaz...
Yok benden başka benim bir şeyim....

Vereyim sana kendimi istersen,
Tükenmişliğin içinden,
Palette boya kalmamış siyahtan başka
Fırça taş kesmiş, kim bilir kaç zaman geçti üstünden
Tuale hiç değmeden...
Unutulmuş bir resim gördüğün
Fırlat at artık beni elinden...

Daha çok karışıyorum şimdi, darbelerinle
Alışık değilim fırçanın sert çizgilerine
Yumuşak dokunuşlarla başlamıştı bu resim,
Aşkın renkleriyle bezenmekti o zaman tek hevesim...

At beni ne olur en yüksekten, bütün gücünle
Boşluğa savur beni,
Arkana bile bakma, ardından kapa pencereni
Üzerim çamur olsun artık,
Hatlarım, yüzüm, gözüm görünmesin....
Kalın örtüler ört üzerime ya da
Sat beni üç beş kuruşa bir eskici dükkanına
Belki aşkı bilen bir elde
Canlanır her darbede tekrar o ilk hevesim...
Ancak aşkı bilen bir ressamla tamamlanır bu resim...
At beni...