Dünyamın her dönüşü,
aşkından nefes alan şiir senfonisinden
O gülüşün yakıyor güneş bahçelerinden
Hele o gözlerinden süzülür eşsiz deryalar
Kapılıp gidiyorum eriyor mu dünyalar
Bulunmazın peşinden ebedi sonsuzluğa.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
