Askı Şiiri - Ömer Gümeli

Bu kadar yanak yaşı fazlaydı
Bu ilk
Boğulmasam gidemezdim
Zamanın kıyılarında gezinmek
Uzaklar çok uzak olmamalıydı
Gitmek belki mecburiyettendi
Siz hiç kendinizi astınız mı?
Her ölüm bir doğumdu oysa
Bunu öğretiyor hayat
Yoğrulurdum hiç durmadan
Ve bu hamurdan asla ekmek çıkmazdı
İçime çaldığım mayalar asla kıvam tutmazdı
Elimi eteğimi çektiğim
Tereddütsüz topunu deflediğim geçmişim
Beni doğuracaktı elbet yarınlara
Anı defterini eşelemeyi bıraktığımda
Cesurların işidir hikâyeyi küt diye sonlandırmak
Baki kalmayacaklara artık yanamamak
Külden mi dönmektir yeniden doğmak?
Bu ilk
Öğrenecektim elbet
Yalana dolanan dillerin mezarlığı
Öte beri geri yürüyüşlerin sokağı
Karanlıklar kabuslar pişmanlıklar kenti
Bu ilk
El veda
Orada uzaklardayım
Bir yokuş daha adımlıyorum
Bir kelebeği göz ucuyla selamlıyorum
Ürkekçe ve her gün
Utangaç ağır adım
Yanacıklarım tuzdan değil tek buluttan ıslansınlar ülkesini buldum
Bu, ilk…