Askerlik Zor Zanaat Şiiri - Mehmet Yılma ...

Sabah bir matemdi uyanışlar
içine hapsediyordu herşeyi
en buğusuyla terk edilmişti mantık
hayat durmuştu sanki
Kurallar başkaydı yasaklarsa sürekli
sürekli bir koşuşturmaca
sürekli değişiklikler vardı
Unutturulmuştu sanki geçmiş
yada öyle sanılıyordu
Çoğu zaman insanlar
kendilerini sessizliklerine vuruyorlardı
bilinmeyen gizemli dünyalarında kaybolmak
rahatsız edilmek istemiyorlardı
Ama çok az bir kısım bunun dışında idi
bunun verdiği farklılıkla kendilerini daha iyi
daha neşeli hissediyorlardı
onlar beyinlerinde o kadar tutmuyorlardı herşeyi
bu yüzden farklıydılar
Ama zaman hep aynı akmıyordu
küçük nüanslar vardı
sessiz başkaldırışlar
isyanlar
korkular yaşanıyordu
insanı rahatsız eden sürekli bir hakimiyet vardı
bazen de dayanılmazdı
Ve herşeye karşı büyük bir sabır gerekiyordu
bu sabır genelde sonradan kazanılıyordu
büyük zorluklarla ve mecbur kalarak
ama bu azınlığın içinde zaten vardı
bununla birlikte sevdiklerimizden fedakar bir destek şarttı
mektuplar telefonlar şarttı
kitapsız,kasetsiz,gazetesiz,televizyonsuz kalmak
damarlarımızdan birkaçının kopması
boşluğun acı haykırışlarla beynimizde yankılanması
insanların moralsiz olması demekti
Mutlaka hayatta özlenenler,i çağrıştıracak araçlara ihtiyaç duyulurdu
Sürekli düşler,sürekli hayaller
sürekli ümitler vardı
Kapıdan çıkılınca yaşanacaklar
bir dizi halinde rüyalardan geçer
bazen kabus,bazense güzel bir rüya olurdu
Durmadan birşeyler yapmak gerekliydi
şiirler yazmak birşeyler karalamak
günlük tutmak,defterlerden defterlere paylaşımları aktarmak
ama hiç durmamak hareket halinde olmak gerekliydi
İnsan,insana ihtiyaç duyardı mecburdu
Ama paylaşılacak kadar değerli ve
güvenilir insan bulmak zordu
seçici olmak şarttı
Ve ben tüm bunların farkındaydım
her zaman bişeyler öğreniyordum
öğrenmek istiyordum
Hayatta herşeyin bir sınav olduğu gibi
en zor sınavlardan birini yaşadığımı
tüm çıplaklığıyla hissediyordum
Ama bu sınav beni diğerleri kadar rahatsız etmiyordu
önsezilerim kuvvetliydi görebiliyor duyabiliyordum (07.12.98)