Koğuş kalk sesiyle her yer inlerken,
Bırakında biraz daha yatayım.
Kalkmam için saat daha çok erken,
Bu şafaktan sonra ben mi kalkayım...
Kahvaltı yasakmış yedi çeyrekte,
Çay bile kalmamış, kuru ekmekte,
Mıntıka saati gelmiş, geçmekte
Mu saattten sonra ben mi yapayım...
Saat sekiz olmuş içtimaya çık,
Sırayı dörtleyip, sayıp yere çök
Siz çıkın kardeşim,şafağınız çok,
Bu şafaktan sonra ben mi çıkayım...
asker ocağında neler görmüşüm
bazen ağlamışım, bazen gülmüşüm
artık beni çapraz nöbetten düşün,
bu şafaktan sonra ben mi tutayım...
üstümden zimmeti artık alsınlar,
teskeremi verip beni salsınlar,
artık biletlerim şafak saysınlar
bu şafaktan sonra ben mi sayayım...
doğan güneş yakın şafağım çok az
çarşı kilitlenmiş, umrumda olmaz,
şafak atar baba kaçar hiç durmaz
bu şafaktan sonra ben mi durayım...
Şahin YILDIRIM,
Kayıt Tarihi : 6.8.2008 17:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oğuzhan Çetiner
TÜM YORUMLAR (1)