Askerlik Şiiri - Taha Yaycı

Sabahın ilk ışıklarıyla kalkıyorum
Zor gelmiyor artık karanlıklar
Kendime bir defa bakıyorum
Çıkınca gözümü alıyor aydınlıklar

Zaman, tek derdim, beni saran
Yüreğim oluyor tek kalkan
Bedenim bir kılıç misali
Vücudumdan akan gözyaşıdır, kan

Ağır gelmiyor yürüdüğüm yollar
Hasret beni saran kollar
Gözümden düşüyor bir damla gözyaşı
Sizi düşündüğüm anlar

İki ailem var benim ne mutlu
Vatana hizmet heder değil kutlu
Yağmur yağacak ömrümde derken
Bakıyorum hava sadece bulutlu

Yaşarken ölenlerdenim
Ölümü öldürenlerdenim
Dünyayı yakıyor ateş nefesim
Kalbindeki yangını söndürenlerdenim

Kendi kendimi aşıyorum
Dağlara sığmıyor taşıyorum
Geceleri ise ağlıyorum
Şaşılacak şeydir, şaşıyorum

Annem diyecek oluyorum, diyemiyorum
Babama sesleniyorum, duyuramıyorum
İşte o an ölmek istiyorum
Bir türlü ölemiyorum...

(28.09.2002, Emirdağ)