Askeriye Bir Oda Şiiri - Ramazan Şenkal

Burdur İli büyük bir hane,
Askeriyem ise bir oda,
Gelen misafire bir bahane,
Yapılabilir mi olsa da.

Burdur’u idare edersiniz,
Bizim odaya girmezsiniz,
İhmal ediliyor Askeriyem,
Bekliyorum gelmelisiniz.

On yıldır sabırla bekliyorum,
Köylüden inanın utanıyorum,
Şairim ne oldu diyorlar hep,
Artık ben cevap veremiyorum.

Hep verilen sözler kaldı.
Yoluna bile başlanılamadı.
Burdur’un odası olan bu köy,
Sorarım; böylemi olmalıydı.

Kanalizasyon dedik gelinse de,
Hep israf oldu yok ki çözüm,
Arıtma yeri hep değiştirilse de,
Bir gün salgın olacak ölüm.
(Allah(C.C.) Muhafaza)

Günü kurtararak iş yapılıyor,
İçme suyu hattı değiştiriliyor,
Kanalizasyonla kardeş gibi,
Bilmen demek ki ayrılamıyor.

Neyse; oldu Mevla’m kayıra,
Üzüntüm; asfalt döndü çukura,
Bakıyorum gelen giden yok,
Hep kalıyor bir dahaki yıla.

Teke sarayımız tarih kokar,
Burayı da zaten unuttular,
Köy yolu olmadı ki bura olsun,
Artık atılmalı planlı adımlar.

Ne olur artık sağduyulu olun,
Gelen sizi de kınar bizi de,
Çözülecekse sorunu Burdur’un
Programa alın Askeriyemi de.

Şair derki; artık biliyorsunuz,
Ben dile getirdim şairane,
İlgililer sizde sorumlusunuz,
Mahşerde bulamazsın bahane.