Askerin Ölümü Şiiri - Hamdi Topçu

Askerin ölümünü haber veriyor arkadaşları
Ala bula yüzlerinde acı ve sevinç
Tek tek sarılıp öperken onları ana
İnliyor ıssız mağaralardan daha derin
Kokmuyor çünkü kendi oğlu gibi hiçbiri

Ağıtlar alazlanıyor dilinde, gül kokuları zehir
Sular çekiliyor ayaklarından, donuyor okyanus
Hangi çağlayanlardan akmalı şimdi
Hangi kervanın peşinde ulaşmalı
Saçları zifiri karanlıkların yolları
Çığlık çığlığa yeniden doğsa da güneş

Oğuldur, solmuştur küstüm çiçeklerinden çabuk
Üşümüştür kardan, boralardan uzak
Türkülerinde sarkıtların dikitlere kavuşma sabrı
Şiirlerinde deniz atlarının özlemi dağlar
Ve öfkelerini yıldızlarda unutmuş sarnıçlar
İz sürülecek uzun bir zaman
Gülüşü aranacak satır aralarında
Sonra Ashab-ı kehf'ten biri gibi
Yeni bir ömre başlanacak
Her şafakta is bağlasa da bu yürek

Kaç pınarın ırmağı bu, hangi yurtsamanın sığınağı
Akışında yaşamın yeryüzüne doğru
Kayıklar bekliyor
Anılarda top seslerinin yankısı
Aynımız sularda, avuçlarımızda güneş
Çiçekler koparıyoruz dünyalı
Hayret, insan kokuyor