Askerin Kalemi - Telsiz

Bir yudum ışığın altında, elimde kalem,
İster inan, ister inanma, çok seviyorum,
Bu sonsuz acıya gülüm, senin ancak çarem,

Seni zifiri karanlıklarda bekliyorum.
Ne olur öylece yanmışsa bir tarafımız,
Kalbini, özleyen yerlerinden öpüyorum,

Kurutma güllerini, yok olmasın aşkımız,
Uzaklaşma benden ki adresini bileyim,
İmkansız olsa dahi bedenen kavuşmamız,

En azından her gün değil de, bir kez öleyim,
Fidanlar ek kalbimin çorak topraklarına,
Gözyaşlarımla umut ormanları büyüteyim,

Çentikler at harap aklımın duvarlarına,
Gelsin aklım bir anda talihsiz başıma,
Bu yaşta tekrar başlarım hayat savaşına,

Diyorum ya sevgili!
Fidanlar ek kalbimin ormanlarına,
Bir nebze olsun özle beni,
Kurutma güllerini kalbinin,
Askerdeyim, telsizden anons ediyorum,
Dikkat dikkat! Buradan Istanbul görünüyor,
Tamam!