Askerin dönüşü..I Şiiri - Mehmet Tunçer

ASKERİN DÖNÜŞÜ...(1)

Gecenin bir vakti
Kuş sesiyle çaldı kapının zili
Bir daha,bir daha..
Kim o dedi uykulu çocuk
Ben dedi tanıdık ses
Ben…
Çocuk kapıyı açar açmaz bastı çığlığı
Anne..!
Koçum deyip sarıldı anne
Koçum…
Sağ eli annesinin sırtında
Sol eli boşluktaydı…
Sonra baba
Oğlum deyip sarıldı
Sağ eli babasının sırtında
Sol eli boşluktaydı…
Anne tekrar sarıldı doymak istercesine
Yokladı elleriyle
Yok değil vardı
Ama buz gibi soğuk
Ama odun gibi kaskatı
Sevinci söndü
Yüreği cız etti
Dizlerinin bağı çözülüp
Yığılıverdi olduğu yere…
Babanın gözleri yere indi
Kız kardeşi hıçkırıklarını eliyle bastırdı…
Çocuk,ıslak bir havlu koydu annesinin alnına....
.....ve çocuk sus,pustu...
Anne kendine gelir gelmez
Oğlum dedi titrek sesiyle
Derin bir sessizlik sardı odayı..
Olmayan ve bundan sonrada olmayacak
Sol koluna bakıp…..
……Bir şeyler söylemek istercesine yutkundu.
O kadar çok şey vardı ki söylenecek
Onlarca oda arkadaşı
Bayrağa sarılı tabutlar
Yüreği kanatan feryatlar
Atılan nutuklar…
Kaldırıp başını, çakmak çakmak gözleriyle
Bakıp annesinin gözlerine
Vakur ve gür sesiyle
Anne dedi anne….
…..Anne ben geldim…