Askerin Dilinden Anne'ye Mektup

Yine şafak nedir diye sormayın bana,
Şafak dedikleri bir umut anne! .
Ufuğun doğumuyla aydınlanır günlerimiz,
Askerin takvimidir geçmek bilmez anne! .

Her sabah uyandığımda,ıslak ıslak oluyor gözlerim,
Yine hüzün kaplamış bedenimi,
İçinde sana olan derin sevgim,ve kahrolası özlemim.
Gün saymaktan yoruldum anne! .

Hani derler ya bir asker için;
Sırtında tonlarca yük taşırsa bile yorulmaz diye,
Anladım ki ton kelimesi bile,hafif bir yük bizde.
Biz ne canlar feda ettik bu topraklar uğruna anne! .

Ben her sabah kokunla uyanıyorum.
O anne kokusu vazgeçilmez tutkudur.
Sana of dediğim için bile kendimi suçluyorum,
Değerini çok iyi anladım anne! .

Bilirsin çocuklar annelerinin gözünde,
Nazlı bir çiçek gibidir.
Hiç bir zaman solmazlar.
Karanlıklarda bile bir mum ışığı gibidirler,hep aydınlanırlar.
Bende seninle aydınlandım anne! .

Askerim anne! .
Öfkemi kusamıyorum burada,
Sinirlendiğimde, bardağı fırlatıp atamıyorum.
Bana senin gibi şefkatli ellerle uzanan yok,burda da...
Susuyorum, korktuğumdan değil,saygımdan.
Çünkü:vatanım için savaşıyorum.
Bana zor gelen sensizlik anne! .

Nehir gözlerinde hayat buldum, yeşerdim.
Sevginle insan oldum,öğrendim.
Bana öğrettiklerinle hayata direndim,
Hakkın ödenmez senin anne! .

Bu sabah kahvaltı da yine içerledim.
Ağlamamak için kendimi zor tuttum anne! .
Öyle alışmıştım ki sıcak bir düzene,
Yokluğunla üşüdüm...
Hiç bir şey senin sıcaklığını örtmüyor anne! .

Üzülmen için yazmıyorum bunları,
Ağlarsan kıyamam sana ben! ...
İnşallah tez zamanda kavuşuruz seninle,
Dualarını esirgeme benden,
Seni çok seviyorum anne! :

Not: belki bir kızım ama askerin
duygularını da yazmak
mutlu etti beni
umarım,severek okursunuz,
bu şiirimi...