Askerin Aşkı... Şiiri - Haydar Demoğlu

Askerin Aşkı…
Biliyor musun? Bu asker ocağında…
Hasretinin yorgunuyum, ölesiye susamışım sana,
Ne olur; iki satır yazıp da
İçine gülkurusu koyup yollasan bu gurbet garibanına,
Bazen ceplerimi karıştırırken,
Sararmış siyah-beyaz resmine rastlıyorum da,
Sana susayan ruhum, ben ve
Bir de hayalinle nemlenen şu tel, tel müjganlarım…
Dalarız hayallere inceden ince
Gözümde buh, serimde efkâr dumansız içten içe yanarım
-
Hasretin içimde bir bebek gibi
Ölesiye bir sancı veriyor, doğumu yakın sanki
Gözlerim yollarda kalıyor,
Kulaklarım her gece yemekhanede mektup sahiplerinin…
Okunan isimlerine kilitleniyor
Biliyor musun? Ben deliriyorum mektubun gecikince,
Hayalde sılaya yolculuk ediyorum,
Gözlerimden filmi şeridini geçirmek varya, sanki işkence…
Ruhum bedenimden ayrılıyor,
İçmeden sarhoş oluyorum bu gurbetin kara gecelerinde,
-
İçine gül yaprağı koyup yazdığım o mektup
Aşkımın, sevdamın, sana olan duygularımın yegâne şahidi,
Bura da asker ocağında, hasretin kucağında,
Senin özlemin, senin yokluğun, senin sevin bana şiir yazdırttı,
Beni terhise götüren, sabır ve teselli veren
Şiir gibi yazdığın bu mektuplarında ki satırlarının terapi tadı
Ben sana susamış özlem içindeyim,
Burada; çayımın demi, buharı, cigaramın dumansın, dumanı
Nice asker aşklarını dinlemiştir kim bilir,
Bu kışlanın, koğuşu, ranzası, ağaçları doğası, yemekhanesi,
Bende bu gelip geçenlerden biriyim,
Paylaşırım hep doğayla, tabiatla, aşkımı, sıkıntımı derdimi,
Sensiz günler başka nasıl geçer ki.
Haydar DEMOĞLU/1984