Askerim-2 Şiiri - Nihal Mirdoğan

Yayını ger, erdem vursun faş etsin
Eğme boyun, çağır er meydanına
Soysuz gelmez ise sana kaş etsin
Besmele ile gir şer meydanına

Hedef olmazsa sur mânâ kazanmaz
Kal'ada emeğin harcı kazınmaz
Şahlanırsan zorba eller uzanmaz
Tut sancağını, dik her meydanına

Meydana diz vur ! bu Türk'ün sözüdür
Yıkılan kaleler Kürşâd özüdür
Ap akça deyişle ecdat gözüdür
Kadim surlarını kur meydanına

Dönen çarkların içinde cenktesin
Hey! Bozkurt mayanla boranlar essin;
Oğuzhan,Alparslan'ım diyen sessin
Dalkavukları bul,ser meydanına

Atalardan bize kalan emanet
Sahraya dönüştü,sardı hıyanet
Mayândaki suyla hınca devam et
Topraktaki kini ger meydanına

Akıl hocasına ihtiyacın yok
Yabancı beyinlere karnımız tok
Kağandan emirle her attığın ok
Töreyi yazacak kir meydanına

Otağına,benim diyen soysuzlar
Meydan okuyuşuna hem doysunlar
Hâsılı sancılarını soysunlar
Sen sık, posa çıkar per meydanına

Türk'ün ülküsü ; Vatan Bayrak Millet!
Bitmeli çakalı tutan bu zillet !
İnsanlık tarihinde ilelebet
Dik duruşunla gir, pir meydanına

Can konağım sende şu an Mehmet'im
Seni yoran zorbalardan zahmetim
Her nefes alışın iliğim, etim
Duamla gelirsin BİR meydanına

Gülnihâl; dilinde din ile vatan
Nabızda Atatürk çeşmesi akan
Yavuz'un gözüyle hakkına bakan
"Biz" sesiyle geldi MİR meydanına

per ; küf,pas

mir ;kumandan,baş,amir,bey