Kendi kederimin ressamıyım.
Söz örüntüsü ile görüntüye renkler katıyorum.
Bu tabloda yer almaması gerekenlere katılmadığım gibi yaşamın içinde de bu zihniyetlere insanlık adına katlanamıyorum ve bu aidiyet yoksunu içi ve dışı yakan dış uzantılı bozukluğu resme dahil etmemek için direnişi kendim dışına tuvalde bilinçli taşırıyorum.
Yaya mantık bir türlü anlamıyor yaşananları
Pedalına bastığım her teker dönmüyor artık
Stepne tüm tekerlerin çarkları pas tutmuş
Vagon olarak bağlamışlar çekicinin arkasına sürüklenerek ilerliyor
Raylardan çıkan cızırtılı sesler insanın kulağını acıtıyor yüreğine ulaşmadan
Karşılıksız bir sevda aşka dayatma ile dönüşmüyor
Mülkiyet bataklığında boğuluyor insanlık
Birbiri ile tapu yarışı içinde düştü bu çamurun içine
Düşürüldü diyenlerde var
Yarı yarıya haklılık payı var
Düşmeyeceksin!
İnsanlık mülk için zulme kul ve köle olmak istediğini dünyada mekan ahirette iman ideolojisi ile dahil olmadı mı?
Nereden bulaştı insanlığa mülkiyet virüsü?
İki yüzlü davranıp yine bilemiyoruz ayaklarına yatarsınız!
Mülkleriniz sarsılmasın diye.
Sizi insanlığa, insanlığı size dahil edemiyorum bu tabloda !
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 20.7.2024 18:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!