Kolum tutmadı, ayaklarım sürüklendi yola,
Efkârlı gözlerle baktım sağa sola.
Hüzün boşanır, kalmaz dizde derman,
Kalanlara son bir el daha sallanır.
Otobüs mecburen gurbete yollanır...
Silindi sahil zihinden, sıra dağlar perde,
Sevdiğimi aradım bu karanlık şehirde,
Hani dostlarım, bekleyenim nerede?
İçimde kocaman sızı, zehirli ok,
Saplandım gurbete.
“Vatan borcu” dediler, büküldü boynum,
Altı ay sonrayadır umudum.
Güneş sarı bir umut, ufukta batıyor,
Bugün kalbim, oldukça mahzun atıyor…
Kayıt Tarihi : 7.4.2018 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirim, 30/08/1997 tarihinde memleketten (Fethiye'den) usta birliğine (Ardahan'a) giderken, Ankara-Erzincan yolunda Ankara çıkışı yazılmıştır... 11/01/2020 tarihinde yeniden düzenlenmiştir... 19.58
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!