Askere Şiiri - Abbas Paksoy

Askere
Sende mi, asker oldun, ey sevdiğim.
Karalar bürünüp, ağlatma beni.
Ardına da bakmadan, gittin öyle.
Mektup da atmayıp, yalvartma beni.

Maziyi unutma, onunla yaşa.
Gelince yaslanırsın, sıcak döşe.
Beni an, yerime, silahını okşa.
Çiçekli mektubumu, al sevdiğim.

Aramızda dağlar olsun, biz kuşuz.
Göklerden uçar, yine kavuşuruz.
Tozlu, dikenli yollar, savuşuruz.
Asla, engel değil, bize sevdiğim.

Zafer diyerek, gitme cehennem’e.
Düşsün dişin, emersen, haram meme.
Kırılır elin, çözme başka düğme.
Beni intizara sokma, sevdiğim.

Gayrı, yolu açıldı, yaylamızın.
Hamilesi kalmadı, malımızın.
Bu muydu, bana verdiğin, aşk sözün.
Cephede değil, buradayım, sevdiğim.

Kırarak kapıyı, girme içeri.
İzinin üstüne, dönersin geri.
Paksoy’um, bu vatanın, bir neferi.
Kapım sana açıktır, gel, sevdiğim.