Asker Yolu Şiiri - Kemal Berk

Kendimi bilmeden gelin olunca
Dikenler içinde gül gibi soldum
Gençliği görmeden karı olunca
Zalimin elinde oyuncak oldum

Ne mektep gördüm ne de bir hoca
On dörde girmeden gördüm bir koca
Yirmi dokuz harfe hasret olunca
Cahilin elinde bak köle oldum

Elimde kınalar rengarenk parlar
Gözümden kanlı yaş durmadan akar
Duydum ki ayrılık kapıdan bakar
Gelinlik giyerek bak asker oldum

Ne gecem geçiyor nede gündüzüm
Hatır hürmetim yok geçmiyor sözüm
Sensizlik gönlümde gülmüyor yüzüm
Ellerin yanında yabancı oldum

El kadar çocuğa her gün yalvardım
Okusun diyerek rüşvet salardım
Saldığım mektupla bayram yapardım
Gül yüzüm gül değil dikenli oldum

Özlemin hasretin gönlümü yakar
İçimde durmadan yaralar açar
Ruhum daraldıkça kalmadı ayar
Askerin yolunu bekliyor oldum

Kaynana yanında dilimi yuttum
Yolunu beklerken umudu tuttum
Dilleri lal bülbül gibisi dut'tum
Aile içinde bir kuzu oldum

Ahıra girince koyun kuzuyla
Konuşup dertleştim doldum sızıyla
Her anım geçiyor bilsen acıyla
Hasretle beklerken sevginden oldum

Mektupta selamı salar sılaya
Herkese yazsa da salmaz karıya
Karnında bebeği benzer arıya
Yirmi dört ayımda bebekten oldum

Kül'özü diyor ki taze gelinin
Gözyaşı dönüşür akan selinin
Aşık olup bekler sersem delinin
Yolunu beklerken kendimden oldum

Kemal'eren /Kemal Berk