Dışarıda klakson sesleri
Asker uğurluyor birileri
“ En büyük asker bizim asker ”
“ En büyük asker bizim asker ”
Ah askerler...
Güzel çocuklardır onlar
Hayatın baharında serçe kuşları.
....................
Ben askere giderken, uğurlayanım olmadı.
Sülüsüm cebimde,
Sessizce ayrıldım baba ocağından.
Annemle helalleştim mezarlıkta
Ah! ne çok isterdi beni üniformayla görmeyi
Ama dayanır mıydı bilmiyorum...
O zamanlar terör vardı Güneydoğuda
Cepheye gider gibi uğurlanırdı askerler.
Anaların gözleri yaşlı.
En büyük asker bizim asker!
Dağlarda türkü söylerdi Memet
Memet “ sus” diyemezdim.
Yanıktı yüreği
Yavuklusunu kaçırmıştı köyünde birileri.
Bir gece,
Türkü sesinde pusuya düşüp vurulduğunda,
Allı turnam türküsüne gömüldü
Koynunda Hatçesi’nin mendili.
En büyük asker bizim asker!
Üsküdarlı Hasan çavuş, denizi özlerdi hep
Gemiler yapardı mektup zarflarından
Sonra da Hezil Çayına atardı.
O gemiler ele verdi Hasan’ı
Kan oldu da aktı sulara
Toprağa karıştı bedeni.
Şimdi, o yerlerde eşkinler biter
Ama zehir zıkkımdır dikenleri...
En büyük asker bizim asker!
Ya Muğlalı Mesut...
Sen dağ nedir bilme de
Gönüllü gel dağlara…
Denizlerin adamı dağlara yar olur mu?
Bir gece intikalinde uçurumda kayboldu
Üç gün sonra bulundu naaşı.
En büyük asker bizim asker!
Ve Gülali...
Şimşeğin asteğmeni.
Mevsim kıştı geldiğinde
Kırk askeri vardı
Kırkı da birbirinden firari.
Karanlık uzun gecelerde
Hudut taşlarında buluşur,
El feneriyle selamlaşırdık uzaklardan.
“ Yok dedem bitmez “ derdi
“ Bitmez bu askerlik ”
Ne dediysem olmadı
Telsiz anonsundan duydum intiharını.
En büyük asker bizim asker!
Giresunlu Mustafa
Gece nöbetlerinde uyur
Gündüzleri şarjörlerden mermi çalardı.
Çok kalmadı
Pusuda badisini uyutup,
Tel örgüden geçip gitmiş
Tez duyuldu firarı.
Üç çavuşla ardından gidip
İlk köyde yakaladık Mıstığı
Ceplerinde şamfıstığı.
En büyük asker bizim asker!
Askerler...
Bizim askerler,
Kimi sözlü, kimi yavuklu.
Kimi evli, birkaç çocuklu
Kimi, baba ocağının tek dumanı...
Çamur karası gözleri
Ne düşman, ne korku,
Ne ölüm tanır
Al bayrağın uğruna kan olur da akarlar.
Öyküleri bitmez askerlerin
Türküleri de.
Hep yanık ve acılıdır.
Yatarlar bu topraklarda
Bu topraklara sevdalı.
Şehitlerin,
Şahadet getirdikleri yerdir mezarı.
En büyük asker bizim asker!
Cihat SOLMAZ
Ankara - 2000
Kayıt Tarihi : 25.7.2008 14:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili Cihat şiir 2000 tarihli ama hiçbir zaman güncelliğini yitirmeyecek güzellikte duygularla bezenmiş, kutluyorum kardeşimi ve özlendiniz ce mirim, görüşelim bir ara...))) selam ve sevgiler.
TÜM YORUMLAR (3)