Kısa dönem askerdi Mehmet. Bir aylık süre dolmuş, bölük komutanı toplamıştı askerleri, anlatıyordu “Bundan sonra kısa dönem askerlere de silah verilecek, Beni iyi dinleyin diyordu. Gece nöbetindesiniz mesela, Karşınızdan birisi geliyor tanımadığınız. Önce "dur" çekeceksiniz gelen kişiye. Baktınız durmadı. Yat diye bağıracaksınız. Baktınız yatmadı. Havaya ateş edeceksiniz. Hâlâ mı durmuyor zaman gelen kişinin ölmez yerine ateş edeceksiniz"
Komutanı iyice dinledi Mehmet. Serde öğretmenlik vardı. Hiç bir söz atlanmazdı, askerlikte. Tam da öyle yaptı Mehmet. Şans ya o gün akşama nöbet yazmışlardı, mehmede. Hemde gece 3-5 nöbeti vermişlerdi. Mukadderat, bu nasıl bir şeydi.
Olurda bu kadar mı olurdu? Komutanın anlattığı gibi bir adam üzerine geliyordu Mehmet’in. Mehmet, önce dur çekti. Adam üzerine gelmeye devam ediyordu. Yat, diye bağırdı Mehmet. Adam ha bire yürüyordu. Silahını havaya doğrultup başladı ateş etmeye, silah otomatiğe takılmış bir türlü durmuyordu! Adam korkudan yerleri tırmalıyor, korkudan imdaaat! Diye bağırıyordu. Bütün Garnizon alarma geçmiş, herkes teyakkuzdaydı.
Bir cemse asker geldi, kol kanat edip götürdüler adamı. Ortalık yatışmış gibiydi, Mehmet’e kimse Bir şey demedi.
Ertesi gün, kürsüye çıkmış bölük komutanı konuşuyor, Mehmede teşekkür ediyordu. Şöyle noktaladı konuşmasını: Artık dedi kısa dönem askerlerine silah verilmeyecek. Urda biter sizlerin silahlı nöbet tutma işleriniz. Şimdi Mehmet ödüllendirildi miydi? Yoksa bu karar neyin nesiydi? Herkes şaşkına dönmüştü, bayağı üzülmüştü. Sonradan anladılar herkes, gelen kişinin cephanenin yanındaki terzihanenin emektar terzisi olduğunu. Sonradan anladı herkes kısa dönem askerin, ne kadar kurallara uyduğunu. Öyle ya bunlar kısa dönemdi, ne olur ne olmazdı, bakarsın Mehmet gibi bir kısa dönem bu defa affetmez vallahi gelen kim olsa vururdu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta