Asker Ferzende Şiiri - Atilla Adsay

mevsim ilk bahardi umutlar yeniden doğar ve hayat tüm arzularla yeniden başlar artık.sağuk ve zemheri aylar geride kalmıştı.
Köy halkı her yıl köyün davarlarına çoban tutmakta idi, köyün kurallarını bozan Bekir küçük kardeşi ferzende yi her yıl kendi davarlarına çoben etmekteydi.Aile beş kardeşten ibareydi.kardeşlerin en küçüğü ferzende sabah hayvanları önüne katar dağa bayıra götürür otlatır akşamları eve gelir hayat onun için tam bir ceheneme dönmüştü,Bekir abisi ferzende yi bir hamal gibi görmekteydi.köylerinde okul yoktu lakin iki kilometre uzakta komşu köyde okul vardı köyün gençleri hep o okula gidip okuyorlardı.ferzende nin böyle bir şansı yoktu her gün okula giden köydeki arkadaşlarına bakıp bakıp üzülmekteydi.ama dünya malına tapan Bekir abisi onun bu isteğini görmiyordu,görmekte istemiyordu.aylar yıllar geçmekte ferzende cahil kalmış kimin umurunda.genelikle onsekiznde o yörede gençleri evlendirirler ferzende ondokuzu bitirmişti ki amcasi muhtar olan Halis bir gün şehirden köye dönerken ferzende nin askerlik kağıdını getirmişti,abisi Bekire verdi.köyde herkes şaşırdı.köy yeri meraklısı çok olur duyan duymayana söylemişti tolandılar Bekirin evine üzülenler bir yana ağlayan bile vardı ferzende nin durumuna.hiç garip olmayan bu olay tam dramatik vaka halini aldı çünkü ferzende dağda hayvan gödermekte köyün dışına çıkmamış ferzende okuma yazma yı bırakın türkçe bile bilmiyor.akşam olmuştu ferzende eve gelmişti duyar duymaz muhtar amcasına koştu
-he amca ben askeremi gideceğim
-Evet oğlum sen askere gideceksin çok sevinmişti tabi neden sevinmesin artık ferzende yi adam yerine koyan abisi değilde devlet baba idi.o seviçle abisin yanına gitti
-doğrumu Bekir abi.
-doğru kardeşim sen askere gideceksin.hem seviniyordu hem üzülüyordu yalnız kaldığında ağlamaktan kendini alamiyordu.ferzende nin cahil kalmasına sebep olan Bekir bu duruma da bir kılıf hazırlamışti
çok merak eden ev halkına siz üzülmeyin
-ben ferzende yi kendi elimle götürüp birliğine teslim edeceğim.o yürede adettir askere gidenlere davetler olur köy halkı sıra ile ferzendeyi yemeye alıyordu.artık gün gelmişti Bekir Şehirde iki bilet almış pazartesi günü yola çıkacaktılar.tüm köylü köy maydanına toplanmışti.ferzende herkesle vedalaşıp abisi ile yola çıktılar otobüse bindiler on saat sonra gece Ankara ya yaklaşmıştılar ki
-ferzende yan koltukta uyuyan abisi Bekir`e seslendi Bekir Bekir kalk
-abisi bekir uyandı ne ver ne oldu
-bak Bekir yangın çıkmış her taraf yaniyor.
-Bekir`i tutu bir ağlama canım kardeşim o yangın değil burası Ankara şehirin sokak ve ev lambaları dedi ferzende eletrik nedir bilmezdi ki köy yerinde yalnız çıra gören ferzende şaşkın bir halde bakmakta idi.ertesi gün Balıkkesire varmıştılar Bekir ferzende yi birliğine teslim etti ve komutanına harcamak üzere bir miktar para verdi komutana yalvardı
-benim kardeşim köy yerinde başka bir yer bilmez bu parayı azar azar ferzendeye ver kerdeşime lutfen sahip olun.
-komutan da babacan bir adamdı Bey efendi siz merak etmeyin artık ferzende bizim evladımız oldu güvende siz gidin ve merak etmeyin abi kardeş vedalaştılar. ama bekir geri memlekete gelene kadar ağlamıştı,yaptığı yanlışın farkına varmıştı lakin işe yaramazdı artık ferzende yi okula göndermemekle ne büyük hata yaptığını geçte olsa anlamışti.ferzende askerliği çok sevmiş ve alışmaya da başlamıştı ara sıra arkadaşlarına mektup yazdırıyordu.
-abisine ve mektupta ben çok iyiyim beni merak etmeyin devlet baba bana ve benim gibilerine iyi bakıyor ve kıymet veriyor aslın da ferzende satırların arsında sitemini de dile getiriyordu.tabi anlayana ferzende tez zamanda bir şeyler öğreniyordu askerde okuma yazmaya da merak sarmıştı komutanlar ve askerler seferber olmuştular adetta ferzende yi o karanlık dünyada çıkarmaya gayret ediyorlardı ferzende de çabalanmiyor değildi.oda çok gayret ediyordu nitekim adını soyadını yazmaya başlamıştı bazende zarfın üstünü kendisi yazardı.kendisindeki bu gelişmeyi abilarine de iletiyordu köylerinde telefon ve eletrik yoktu on -onbeş günde bir mektupla yetiniyordu.sayılı günler tez biter ferzende teskaresine yakın komutanına çıktı bir künye okuduktan sonra komutanım ben meleketime gitmek istemiyorum burda sizin yanınızda daha mutluyum demişti lakin
-komutanın cevabı ferzendeyi memnun etmedi bak oğlum seni burda bırakmak için bir yasa şu an yok yani uzman erbaş için yeterli değilsin senin teskere alman lazım.
-ferzende komutanın söylediklerine karşılık başladı valizini toplamaya ve arkadaşları ile vedalaştı komutanın elerinden öptü sevinçli geldiği asker ocağında ağliyarak ayrılmıştı.memlekete vardığında köy halkı ferzendeyi tanımakta zorluk çekti sanki başka ferzende köye gelmişti ferzende en fazla bir hafta köyde gezip dolaştı bir haftası biten ferzende tekrar eskisi gibi davarları otlatmaya koyuldu askerde dünen ferzende beş ay sonra görücü usulu abisi Bekir`in baldızı ile evlendırdıler hayatında görmediği biri ile hayat kuracak ve mutlu olacağını sanan ev halkı yanılmıştı ferzendenin okumamasına sebep olan Bekir abisi tekrar ferzende yi yine çoban etmiş ve dağda bayırda gencecik hayatı zindan etmişti ona ferzende nin çocuğuda olmadı ne bir tedavi nede bir araştırma yoktu kendi kaderi ile baş başa kalan ferzende hayata kusmuş kimselerle konuşmiyordu her gün askerlik anılarını anlatıp dururdu absi bekirin sömürgeliğinden kurtulmayan ferzende tımarhanelik bir haldeydi bu duruma daha fazla katlanmayan eşi ondan ayrılmış babasının evine gitti ferzende artık tek başına kalmış her gördüğü insan askerlik anılarını anlatan ferzende halen köyde çobanlık yapmakta.