Aynı köyden çıkıyor yirmi bir delikanlı.
Ana baba bakıyor; yüreği hafakanlı.
Asker ocağı bize peygamber ocağıdır
Kansızlar bu ocağa; demesin, eli kanlı.
Açılmış bak semâya kınalı eller tek tek.
Her birinin duası:Vatanımız kalsın ‘tek’.
Dalgalansın bayrağım, sakın dinmesin ezan.
Birliğim ve dirliğim bozulmasın sûr'a dek!
Kurban olmak isteriz her birimiz fert be fert
Bizler yemin etmişiz anamız etmesin dert
Kalır isek gaziyiz, ölürsek şanlı şehit.
Verdiğimiz karara, kutlu peygamber şahit!
Ellerimiz kınalı çıkıyoruz biz yola.
Yorulmak ve yılmak yok.. Güç verir Mevlâ kola.
Azimliyiz, ant içtik; sapmayız sağa sola.
Rabbim böyle hizmeti nasip etsin her kula!
Hizmetin kutlu olsun! Haydi yiğit, haydi git!
Döner isen gazisin, şayet ölürsen şehit!
Lâkin şehitler ölmez! Allah’ındır bu ahit!
Ben hocanız derim ki:”Unvanınızdır Zahit! ”
muhacir bozkurt
Mustafa KÜTÜKCÜ
Ağustos/1996
Kayıt Tarihi : 11.6.2013 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1982-1987 yılları arasında çalıştığım köyden unutulmaz anılarla ayrıldım. Unutamadıklarım da beni unutmadılar ve askerlik çağına geldiklerinde beni davet ettiler asker duası törenine.. İşte bu şiir, o törendeki duygularımın yansımasıdır.
TÜM YORUMLAR (2)