Asker derler adına,
Başında kepi, ayağında potini,
Belinde palaskası, matarası, kasaturası,
Omzunda tüfeği, sırtında parkası.
Asker derler adına,
Ana bilmez, bacı bilmez,
Sevmek sevilmek bilmez derler.
Bunları söyleyenlerde bilmezler mi? ? ? ? ?
Asker deyip geçme,
Taş da olsa bir kalbi vardır.
Akşam olur uzanınca ranzasına,
Ter ve sigara kokusuna bürünmüş yastığına koyarken başını,
Bir sigara yakar ardından,
Derinnnn bir nefes çeker! !
Dumanı yükselirken ağırrr ağırrr,
Onun da özlemi artar ılgııt ılgıt.
Düşünür;
Anasını, babasını, bacısını...
Sıla özlemiyle burkulur yüreği.
Sonra,
Sonra sevdiceği gelir aklına,
Birlikte geçirdikleri o günleri.
Bir film şeridi gibi geçerken gözlerinin önünden
İster istemez buğulanır gözleri,
Sıcacık birkaç damla gözyaşı
Süzülürken yanaklarından aşağı
Aniden koğuşta bir ses yükselir
“SUS! ! ! ! ! ASKER AĞLAMAZ” deme,
Unutma ki,
Asker deyip geçme,
Taş da olsa bir kalbi vardır.
Dağarcık / 10.02.1981-ARDAHAN
Ferah YılmazKayıt Tarihi : 20.2.2006 23:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O da bir kalp taşıyor senin benim gibi, küçücük!
Kar kış demeden nöbet tutar, ter döker sıcaklarda
ama evlattır candır, askerdir kışlaları şenlendiren.
Yüreğine sağlık...Kalemin hiç susmasın...
Asker, polis, öğretmen ve para için doktorluk yapmayanlar ülkesi için kutsaldır.
O tomurcuk yüzlü, toy bakışlı gençler bizim evlatlarımız...Onlar geleceğin asker babaları.
Duyarlı yüreğinize sağlık.
Saygılar.
TÜM YORUMLAR (5)