Aşkalaşım Şiiri - İsmail Barış Yavaş

Ben büyüdükçe,
Küçüldü her şey.
Hani annemin kucağında,
Babamın bacağında olduğum günler.

Ben büyüdükçe,
Kafiyeleri azalıyordu hayatın;
Ciddileşircesine.

Kafiyeler...
Yani baştan ayağa sen.

Oysa bir devrik şiirin acı tadında hatırladım seni.
Kafiyesiz...
Yani baştan ayağa sensiz.

Saçlarından yüzüme çarpan;
O tanrısal kokundu.
Bir koku ama benim duyduğum;
Cennetin mektubuydu.

Yazmaya yeltensem seni;
Noktalanırdı elifim.
Çokçalanırdı,
Az derdim.

Kuş kanadı kalem olsa;
Yazılmazsın bulutlara,
Ama şiirler kopardım, topladım sana;
Doğduğum kentten.

Bilirsin...

Çocukluğumda;
Senin büyümüşlüğün var.

Dilinde sakın beni,
Sessizliğimde;
Senin haykırışların var.

Ekim 2019, Kütahya