Aşka Yolculuk Şiiri - Mesut Berk

Yılları tükettim içimde,
Aşkınla tükendikçe.
Aşkınla sussa da
Nicedir kalbim.
Hiç susmak bilmedi kalemim.
Denizleri mürekkep,
Bulutları sayfa yaptım
Sayfa yaptım aşkına.
Sonra yağan her yağmurla
Aşkım toprağa karıştı,
Hayat buldu toprak,
Ümitler, hayaller, sevgiler
Filiz filiz yol aldı.
Sonra her filizde bir gül açtı,
Koparamadım, kıyamadım,
İmrendim, utandım, söyleyemedim,
Kahroldum, yüreğim parçalandı.
Güle gül dedim o bile ağladı,
Dayanamadı,
Yaprak yaprak yollara düştü,
Seni aradı, aradı, aradı…
Ve sonra saçlarında buldu kendini;
Hep olması gereken yerde
Neden biliyor musun?
Çünkü saçlarında bir damla yağmur vardı!