Belkide sana sürgün vermeliydi yaşam ve belki de senin avuçlarında büyümeliydi adı aşk denen şu menem şey en çokta gözlerine vurgun olmalıydı adım
bilemedim bu kadar geç kalacağını zamanın ve hatıra defterlerinin arasına sığdırılan sevgi cümlelerinin etrafına çizilen kelebeklerin ve papatyaların ömürlerinin uzun olmayacağını
bu yüzden en çok evet en çok bu yüzden sevmenin sana benzeyen hallerini sevmeyi öğrenmek istiyorum şimdi ve sen yoksun...
uzak ülkelere demir atmış yolcu gemilerindeki yolcular gibisin. ülkesini özleyen sevdiklerini terk edip giden uzun yol yolcularının hizmetkarı sevmelerin ile bakıyorsun gittiğin ülkelerdeki aşıkların sevmelerine.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta