Aşka Yetişemedim Şiiri - Sevinç İnal

Fersah fersah açıldı senle benin arası
Tüm nefesimle koştum ama yetişemedim
Sineme kör bıçağın vurur deli yarası
Tutam elinden dedim cevre yetişemedim…

Seninle bir dem şümar pir eder ahvalimi
Söz yetmez ki söylesem sana duçar halimi
Anlatacak mecal yok lâl kesilmiş dilimi
Cana can veren cana uçtum yetişemedim…

Sinem üzre karargâh kurmuş sanki şu felek
Ne ile sarmaladı hangi renginde belek
Beyazları eledi karayı tuttu elek
Üfledim üzerinden toza yetişemedim…

İkbalimi elinde topaç misali çevir
Zamanın hükmü bitti, son yıllarımı devir
Ömür dediğin ne ki ot bitmeyecek kevir
Sözdedir yaşamışlık güne yetişemedim…

Adaletsiz mizanı kime şikâyet etsem
Bir ferman yazsam aşka vahiy gibi iletsem
Sevginin bekasına kendi başıma yetsem
Hayalin güzeline düşte yetişemedim…

Tek sendin kaderimden kaşığıma düşen nar
Sendin eşk-i tarabım kor yüreğimdeki zar
Diyar diyar dolanıp hiç göremediğim yar
Sana koştum sandım da bana yetişemedim…

Hasbıhalime sebep yine içim dardadır
Sevda denilen illet dermanı tek yardadır
Razıyım mihnetine lakin ruhum hardadır
Varam söndürem dedim “od”a yetişemedim…

Ya geç kaldım zamana ya zaman aşkı biçti
Bu öyle bir meydi ki bir kadehti sek içti
Küfretsem günah derler ne diye beni seçti!
Tek celseydi bu gufran sona yetişemedim…

gufran, yargılama
eşk-i tarab, sevinç gözyaşı
zar, inleyen sesle ağlayan
kevir çöl
cevr eza, sitem
ikbal talih
şümar: sevgi muhabbet