Ey aşk!
Seni kendimden çok sevmek,
nasıl yıkıcı ve ıstıraplı idi bir zamanlar.
Gökyüzünü bir daha göremeyeceğim sandığım,
bir kara zindanda yapayalnız,
doyurulmamış isteklerimin vaatlerle beslendiği
o rüyalar alemiyle,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
