Aşka Veda Şiiri - Levent Topludal

Tâ ezelden rûyuna
Hayrandır gönlüm benim.
Ağlıyorum boyuna,
Giryandır gönlüm benim.

Ah benim ayışığım;
Gurbete yapışığım.
Firkatse, alışığım;
Hicrandır gönlüm benim.

Bir tatlı söz duymamış,
Tatmadık dert koymamış,
Gam yemeye doymamış,
Şişmandır gönlüm benim.

Oynanmaz beşer ile,
Sınanmaz semer ile.
Bunca yıldır yer ile
Yeksandır gönlüm benim.

Yirmi dört boy bulursun,
Kendine pay bulursun;
İçinde kaybolursun,
Ummandır gönlüm benim.

Sevgi ummuş, yanılmış;
Gafletine yenilmiş.
İnsafına sunulmuş
Beyandır gönlüm benim.

Kibrit çaktın çırama,
Limon sıktın yarama.
Cesedimde arama,
Nihandır gönlüm benim.

Terk edip git huzurla;
Benim işim Hızır'la.
Bıçağını hazırla,
Kurbandır gönlüm benim.

Aştığın bendini gör,
Ezdiğin andını gör.
Bana bak, kendini gör;
Ekrandır gönlüm benim.

Ters giden umur musun?
Cengiz mi, Timur musun?
Kahrıma memur musun?
Lojmandır gönlüm benim.

Küs dedikçe küsmüyor,
Feryâdını kısmıyor;
Taşa tuttum, susmuyor;
Ozandır gönlüm benim.

Bağı atan, bir vida;
Canı yakan, elvedâ.
Ne haddime aşk, sevda?
Külhandır gönlüm benim.

Bahtım benzer, yeminle;
Han Yunus'la, Cenin'le.
Bundan sonra seninle
İhvandır gönlüm benim.