adece gelmeyeceğini bilmek koyuyor,
En karanlık mavinin;
Tövbesinde kaldı gidişin
Evvel zaman içinde saklı bir mazi...
Yarına verilmeyecek bir nimet;
Özlem,
Saklanabildiği kadar saklanmış;
Aşk
Kaybolabildiği kadar kaybolmuş bir;
sen
Vedası eksik bir gülüşün güneşi,
Her sabah doğarken adın düşüyor bulutlara
Yaralı...
Beklentisiz bir sonbaharın sararmış,
Yaprağı,
Avucumun içinde söylemediğin o söz
Seni seviyorumlara bağlı uçurtma...
Uçur uçurabildiğin kadar Hasretliğe
Benden kalan bir yalnızlıkta;
İpiyle hediye...
Kederim, gözlerimde dalganan isyan bayrağı
Bir yanda sen bir yanda aşkın özgürlüğü
Şimdi uzaksın,
Yalnızlığıma tuzak,
Yakalanırsam sana;
Sendeyim
Kaçtığım müddet,
Yalnızlığım...
Ve şimdi bir katil edasında...
Hasretle vuruyorum gözlerini...
Gel artık,
Aşk! a tutun
izimi bul!
yoksa yalnızlık,
seni kaybeden bir umut....
Yalnızlığı Yaralayan Kadın
Mısri Nuray Altay
Nuray Altay PüsküllüoğluKayıt Tarihi : 29.12.2011 21:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!