Güz Gülüm,Kardelenim oldun,
Bu kara kışta beni ümitle doldurdun.
Hiç bitmeyecek üzüntüler,
Hep böyle geçecek günler derdim.
Gönül bahçemin Güneşi,
Çiçek gibi solan Kalbimin ilacı,
Aşka susamış ruhumun baş tacı oldun.
Unutturdun bana bütün hayırsız sevgililerimi,
Onlardan çektiklerimi,kaprislerini.
Anladım ki hayatta en büyük aşk seninkiymiş,
Sana inanmak,sana yönelmek gerekmiş.
Kayıt Tarihi : 4.11.2006 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!