Âşka Sürgün Ettiler Şiiri - Emrah Bekci 2

Âşka sürgün ettiler...
Fakat nasıl çıkılır öğretmediler...
En sonunda anladım ki;
Sürgüne değil ölmeye göndermişler...
Ölüm değilmiş mesele, anladım sonunda,
Yaşarken ölmeyi öğretmişler aslında...

Âşka sürgün ettiler,
Fakat umut ekmeyi öğretmediler...
Sanırdım ki baharlar gelir,
Meğer kışın karanlığına gömmüşler.
Ölüm değilmiş mesele, anladım sonunda,
Yaşarken ölmeyi öğretmişler aslında...

Her söz bir hançerdi, derin yaralar açan,
Her düş bir zindandı, umutları kaçıran.
Gülüşler sahteymiş, maskelerden ibaret,
Gerçekler yokmuş meğer, hep bir hayalet.
Ölüm değilmiş mesele, anladım sonunda,
Yaşarken ölmeyi öğretmişler aslında...

Âşk dediğin ne ki? Bir avuç kül aslında,
Küllerle yanmayı öğretmişler farkla.
Sessizlik bağırırmış, duyan olur mu hiç?
Karanlık dostmuş meğer, ışık bir geçiş.
Ölüm değilmiş mesele, anladım sonunda,
Yaşarken ölmeyi öğretmişler aslında...

Zeynel Yamaç & Emrah Bekci