Aşka Şehit Şiiri - Burak Akar

Sen deyince aklım bir garip
Adın geçince zihnim bulanır
Gönül zil zurna sarhoş
Hoşum bu aralar, öyle bir hoş!

Şehit oldu bütün ‘‘Seni seviyorum’’lu cümlelerim
Aşk bedende kalmadı, ruha indi derinden
Başımda bir sevda dumanı halka halka
Geleyim, diyorum kalkamıyorum yerimden

Kâh yaprak olup rüzgârla boğuşuyorum
Kâh akrep olup yelkovanla yarışıyorum
Bekliyorum ve yine hüzün...
Yine hayalimde var, gerçekte yok o masum yüzün

Çocukça sevmeyi,
Adam gibi beklemeyi,
Sensizliği tüketip vuslata ermeyi şeref sayarım kendime
Bir nokta, kurşun gibi inse de ‘‘sen ve ben’’ dediğim cümlelere
Bir virgülle dirilişin adı olurum gönüllerde

Sevda bayrağı gönül kalemin burcunda
Aşık yüreği sehpada, ipin ucunda
Dalgalansın nefesinle umutlarım ebediyyen
Ya da sallansın cismim darağacında, mütemadiyen
Aşka şehidim, meşke şehidim; yok başka şahidim, yâr, senden başka
Geç kalma, sen de gel cennetime
Tek sen yâr ol sonsuzluğuma