Hayatta en acı şey ne biliyormusun
Sevenin yalnız yüreğinin ıssız kalması gibi
Sevdiğimi fısıldarken kulağına gülüyordun
Bir masal aleminde gibiydik sevinç içerisinde..
Buğday tarlası gibi başak veriyordun her sabah
Huzur dolu saatler serpilirdi gönül bahçelerine
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta