Aşka Özlem Şiiri - İpek Kutay Topyan

AŞKA ÖZLEM

Bir şeyler yapmalıyım senin için…
Sen daha gözlerini açmadan doğan yeni güne,
Toplamalıyım tüm çiçekleri sana, buketler yapmadan…
Hepsini sermeliyim uzunca
Takip etmelisin çiçekler hangi yollarda…
Topladım inan bana tüm çiçekleri
Hepsi ruhumda…

Bir şeyler yapmalıyım hep senin için,
Hep sana!
İlla ki de sana…
Yalnızlığını biraz hatırlatarak,
Yalnızlığını biraz unutturarak,
Gelmeliyim sana usulca …
Kilitleyip kilitleyip ellerini,sıkmalıyım avuçlarımda,
Ve kapatmalıyım gözlerini… sonrasını sorma!
İçimden geldiği gibi…

Sakın korkma!
Ve sakın öfke duyma bu zamana…
Öylece,
Sessizce,
Sadece bak bana…
Bir şeyler yapmalıyım hep sana!
Sen daha konuşmadan,
Ben anlatmalıyım ben.
Dinle!
Çok kıskanırım kumruları ben,
El ele dolaşan çocukları,
Ve hatta aşkları süregelen insanları…
Ne kopuyorlar birbirlerinden,
Ne de uzak kalıyorlar gözlerinden gönüllerinden…

Oysa yaşanacak çok şey var,
Var,biliyorum…var…
Belki ilk defa,
Belki senden yana,
Bir şeyler yapmalıyım bir şeyler…
Sus! konuşma!
Sözlerim bitmedi,
Bitmeyecek hiç senden yana…
Bu nedenle bekledim yıllardır hep,
Ve bu nedenledir beklemelerim…
Hiç kirletmedim beni ben yapan beni,
Ve bu nedenledir sana tertemiz bakabilmek,
Ve sırf bu nedenle olsun;
Öğle vakitlerinde seni,beni,geceleri
Ah böyle tertemiz düşünmek.
Kara gecelere girmeden;
Ah o gecelerde sana kendimi böyle sunabilmek…
Kara gecelere girmeden;
Gözlerinden aydınlığa çıkabilmek…
Bilirim çok güzel.
Bil ki çok güzel böyle temiz yürek görebilmek
Ah senin için bir şeyler yapmak gerek…

Bir şeyler yapmalıyım senin için!
Belki de bizim için…
Hiç susmadan
Ve ağzımı bile kımıldatmadan
Bir şeyler yapmalıyım o göremediğim gözlerin için,
Gündüzler için,
Sırf senin için…

Ben hiçbir şey yapmadım birisi için,
Dahasına hiç bilmediğim biri için..
Meğer ne güzel bir şeymiş,bir şeyler yapabilmek,
Ne güzel…
Senin için daha çok gerek…

Oysa ben daha hiç uzaklara gitmedim,
Daha hiç,
Hiç derinlere inmedim,
Ve daha hiç,
Hiç sevilmedim.
Nasıl bir şeydir;
Uzaklara gitmeden,
Daha derinlere inmeden,
Nedir bu? ...
Daha hiçbir şey bilmeden,
Beni muhtaçlığa iten
Böyle birden,
Aniden…

Bir şeyler yapmalıyım sana,özelliğini bilmenden yana…
Vakit öğlen olsun,
Akşama hazırlık yapalım ‘kara gecelerin aydınlığına’…
Ben hazırım
Ama dinle beni! Dur konuşma!
Aşktan bahsedeceğim sana..
Aşkı gördüm.
Aşkı gördüm görmesine de,
Aşkı öldürüyorlar;
Tadında çekip nefes gibi,
Azapların diline seriyorlar…
Aşkı hissettim belki de
Tattırmadım ruhumu …böyle anlık heveslere…
Biliyordum canım yanacak,
Yanıp yanıp ağlayacak,
Ağlarken de gözlerim acıyacak..
Ağlatır mıyım bedenimi? …
Ufaktan yüreğim yandı,
Ölür gibi!

Bir şeyleri illa ki de yapmalıyım,
İnan bana sırf senin için…
Sana coşmalıyım hep
İçin için…
Kaşların yoksa yüzünde,
O ince çizgi olmalıyım; gözlerini rahat açıp kapayabilmen için…
Ve gözlerin yoksa,
Kollarına girip yürütmeliyim seni yollar boyunca…
Merdivenin basamaklarını bile ben çıkartmalıyım,
Düşünürken yorulduğunda…
Yorulmamalısın kollarımda,
Ben varım,
Ağır gelmezsin sen,
Sen ruhumda;
Ağır gelmeyeceksin inan bana…

Ruhumda bir evin var penceresi olan,
Önce pencereden baktım,
Göremedim.
Belki de sığdıramadım içimi sana…
Çıkıp dışarı uğruna;
Daha hiç görmediğim gözlerindeki yıldızları saydım defalarca…
Defalarca saydım,
Ulaşamadım…
Umutların vardı yine yıllar sonra…

Yemin ederim ki tüm yıldızları toplayabilirim gözlerin için,
Gözlerindeki umutların sönmemesi için,
Umutların bile ben olmam için…

Bu şiiri bitirmeyeceğim!

Hep böyle doyasıya sana,
Tadı doyumsuz olan notalar için,
Susmaman için;
Gecelerime doğ; yıldız ol…
Yıldızlarım olur musun umutlarım için,
Şiirlerin bitmemesi için,
Canım annem …
İkimiz için …
İPEK KUTAY TOPYAN