Aslına çekermiş insanın özü!
Kendini bilmeyen kula ne deyim?
Dikenler bürümüş her bir yanını;
El ayak basmayan yola ne deyim?
Kusurlu bulmuşlar feleğin çarkını!
Sular akıp bulmaz mı kendi arkını?
Sözünden anlarsın insanın farkını;
Edep ar bilmeyen söze ne deyim?
Ellerin yurdunda garip kalmışım!
İşte bu yüzdendir belalı başım.
Düşerken gözümden kan ile yaşım;
Bir hatır sormayan dosta ne deyim?
Kul Okyay yorgun yolun sonunda!
Her zaman yaslıydı eli koynunda.
Bir yar bulamadı kendi huyunda;
Vuslatı olmayan aşka ne deyim?
Hanifi OKYAY 08.02.2019 / 15:03
Kayıt Tarihi : 29.3.2019 10:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!