Aşka Mektup Şiiri - Duman Öz

Benim üç aşkım var. Biri Atatürk biri onun yarattığı vatan diğeri de onun yetiştirdiği sen. Atam öldü, vatan elden gidiyor, seni nasıl kaybedeyim? İste gideyim, iste seveyim, iste yeter ****..

Gözlerindeki parıltı bana umut veriyor, bakışlarındaki keskinlik bana güven veriyor, sen bana beni veriyorsun. Seni üzeceksem giderim, üzmek kaybetmekten daha ağır gelir bana. Seni vatan bilir, uğrunda ölür,  giderim. Sensiz geçen gecelerimin hırsıyla gider, kendimle boğuşur, kazanmadan geri dönmem. Yanımda ol dersen seni ruhum beller sensiz hareket edemem. Kendi kendime bakarcasına bakarım sana, tabi her zaman yaptığım gibi hesap sorarcasına değil. Kendimi kendin saydığım için şefkatle bakar, sensizliği aklıma dahi sokamam. Sonsuzluğu düşleyemeyişim gibi sensizliği düşleyemem.

İnsan yeri gelir yemeksiz durur, susuz durur, nefessiz kalır ve durulur. Ama ben sensiz duramam, kendi ruhumu köreltirim seninkinden ayrı diye, kendi nefesimi keserim nefesinden mahrum kaldı diye. Bunları diye diye sana ne mektuplar yazarım roman olur. Söyle ey sevdiğim sensiz bi' ömürden ne olur? Kendimi kendimden kurtarmadan vatanı kurtarsam ne olur?

Gideceksen dahi son kez bak bana... Son 5 dakika. Gözlerini ezberlemem, derininde kendimi bulup öldürmem için 5 dakika...