Aşka Kurban Vermeyen Anlamaz Beni

Geceleri yıldızlar düşer avuçlarıma,
Ben, o sonsuz boşlukta ararken gözlerini.
Aşkın bin telaşıyla yıkanan umutlara,
Bana baktı mı diye sorarken gözlerini,
Geceleri yıldızlar düşer avuçlarıma.

Şu ıslanan yorgana sor benim gurbetimi,
Irmaklar yüreğimden yürürken denizlere.
Bir mahşerdir içimde sızısı âşıkların,
O taşkın sele katıp sürürken denizlere,
Şu ıslanan yorgana sor benim gurbetimi.

Bakışların ruhuma takılan kelepçedir,
Sarar hüznü kalbimi elimde kalan gülün.
Sana kavuşmak için çıktığım bu yollarda,
Feryadını duymazsan kafesteki bülbülün,
Bakışların ruhuma takılan kelepçedir.

Kaç geceden gündüze damladı hülyalarım,
Düştüğün her gurbette yanında şu yüreğim.
Sana anlatmak için yorgun düşen sevdamı,
Yıkanırken Yusuf’un kanında şu yüreğim,
Kaç geceden gündüze damladı hülyalarım.

Aşka kurban vermeyen artık anlamaz beni,
Ne deldiğim dağlarda, ne çöldeki izimde,
Göremezse çilemi düşmesin hiç peşime.
Gönlünü yıkayıp da benim dert denizimde,
Aşka kurban vermeyen artık anlamaz beni.