Aşka Kucak Açan Bahar...

Çavdarla buğdaya karışmış sırı sıra alabildiğine gelincikler,
Öyle güzeldir ki, yeşilin arasındayken kıpkırmızı siyah dalgalı benekler,
Bembeyaz ve sarı papatyaları kenara nasıl çekecekler
Yazı yabanı tutmuş, nasılda kokuyor mis gibi bembeyaz güller?

Bir bulut kümesi kalkarda ufkun en sonundan,
Birazdan ıslanacak tüm ağaçlar yağmurdan,
Yeri göğü inletecek gök gürültüsü, şimşeklerin ardından,
Bende buradayım der gibidir, yol kenarındaki mor menekşeler.

Bahar budur işte, durmaksızın çıldırtır her zaman insanı,
Ateş basar tüm hücreleri delirtir akan kanı,
Aşk böyle bir şeydir işte, bilemezsin ki, geleceği zamanı,
Kötü bile çok güzel gözükür göze, sarınca ruhu hevesler.

Doyasıya yaşadığında duyarsın sen ancak bu hazzı,
Rüzgar olurda eser duygular, yeşil kavak uçlarında bazı,
Dolup taştığında için aşkla, fark edemezsin bile çaldığın sazı,
Önünde işte o zaman dizilir, sevdiğin bütün güzellikler.

Bahar deyince akan sular durulur, aranmaz hiç günahı sevabı,
Sonunu hiç düşünemeden severde aşık, hesap etmez kârı zararı,
Hep koşar hızlıca, hiç durmaz, akıtacağını bilse de günlerce gözyaşı,
Bilir ki, koca koca dalgalar sürüklenmeden, durulmazmış denizler
Yüksek yüksek çınarlar bir bir devrilmeden, hiç bitmezmiş ömürler.