Aşka Koşma Şiiri - Ercan Keskin

Bahar geçti üstünden yağmurlar dindi birden
Kurak geçecek bu yaz belli oldu şimdiden
Ah! İçimdeki bu sitem karabulutlar gibi
Mevsimsiz günlerimin en vefalı sahibi

Dilim söylemese de gönlüm affetmez inan
Göz süzdüğün has bahçede mehtaba karışan
Gamzeli gülüşündür her an karşıma çıkan
Senden başkası değil bu dertlerin sebebi

Beklemeye tahammül kalmadı artık bende
Ne olacaksa olsun sen varken bu bedende
Şu müphem hislerim ki elveda mı son demde
Razıyım her şeye ben değilsem nasibi

Yeni iklim ararım senden sonra seninle
Unutmam mümkün değil çabalamak nafile
Nasıl olacak bilmem barışmam gerek kendimle
Mutlak ben olmalıyım bu savaşın galibi

Yazgı ağını örer ilk atılan ilmekte
Dallanıp budaklanır acılarla, kederle
Sabır beklemek değil mücadeledir benle
Evrenle kucaklaşıp yeniden doğmak gibi

Küllerinden yaratılan efsanedir aşkın
Ne umdum ne buldum dememelisin sakın
Eksiğini tamamla keyfine bak hayatın
Ölümdür sonsuz gerçek bu düzenin tertibi