Aşka Kırmızı Yakışır, Kan Koktuğu İçin

Üflesen, söndü sönecek hayallerim,
Nefesinden ateşim çıkacak.
Yangın yerine dönüştürme beni,
Giderken bıraktığın korluklarım tekrar alev alacak.

Kahreden haberlere alıştı ruhumun mabetleri,
İbadetlerimin hepsi şimdi yalan.
Eğer sen bencillk etmeden öpseydin beni,
Dudaklarımla dikerdim tüm yırtık harflerini.

Kalbine bakmaya utanır yüzümün her zerresi,
Ardımdan kopardığın feryat sesleri hala aklımda,
Farzet ki düş'tüm, o zaman da ağlar mıydın sevgili?
Yoksa aklar mı bağlardın her dilek ağacına?

Maviye hasret, sarıya ışık anlamları yükleyen,
Renkli bir özsüz geçmişti bizimkisi.
Kırmızıyı sevmediğimiz için,
Siyaha karışmıştı ruhlarımız.

Ah erim!
Bencilim!
Şaheserim!
Nasıl da unuttuk biz;
Aşka en çok kırmızı yakışırdı, kan koktuğu için!

Şimdi;
Mumdan hayaller kur ikimize,
Yatsıya kadar sevişelim.

29yedi10 | 21:10
MerveCeylan.