Aşka kement atıyorum Şiiri - Oktay Çekal

Aşka kement atıyorum…

Bu akşam, yorgun tenimde saklandım.
Sesimde suskunluk, ruhumda yıkık bir adam vardı.
Gözlerime çalınan kızılın gök damlaları…
Ve yüreğimi kavuran aşkın kor yangınları…
Hayata bedel oldu.
Nefesimde soluklanan senli duygular,
Hücrelerime doğru tırmanırken,
Gökyüzünden bir yıldız kaydı.

Gölgelerin arkasında saklanan, tenindeki titrek figür,
Bakışlarıma heyecan kattı.
Sensizliğin soğuk koridorlarına girdim.
Sanki saatlerce, zemheri soğukları yapıştı. Ama…
Üzerime giyindiğim sıkıca senler de ısındım.
Dona kaçmış, bedenimdeki yalnızlıklarım,
Çözüldü; adeta eriyip, ırmak oldum.
Şimdi sevgimden, gözlerine akıyorum.

Hayat çiçeklerini açmış, rengârenk sarmış tabiatı.
Zaman akıyorken bile, aşkın kokusunda kilitlenmiş ruhlar.
Ruhun dingin duruşu, uçan bir kartal bakışana dönüşmüş.
Sevda tünellerine giren, yürek çarpışlarımda kayboldum.
Gözlerinde doğuyorum, güneşe boyun eğmeden.
Huzurun merdiveninden göğe el sallıyorum.
Zihnim tırmanıyor gökyüzüne, ellerinden tutunuyor.
Aşka kement atıyorum, duygularım yakalıyor.

Oktay ÇEKAL
26.12.2014-21.46