Sürüdüm ayaklarımı koridor karanlıklarında
Sağ yanımda sensizliğin sessizliğini duyarken
Son bir hamle uzandı üzerimdeki anahtara
Açmak için odamın kilidini elimi yalnızlığa astım.
Bomboş odalarda dolaştım gölgeler peşinde
Yutkundum hıçkırıklarımı boğazımdan yükselen
Dönüp durdum girdaplarında sensizliğimin
Boş çerçevedeki resmini bağrıma bastım.
Sel olup kanadılar içimdeki göz yaşlarım
Ben böyle miydim, bu muydu benim aslım?
Aşk denilen sevda ölçüye gelmez derlerdi de
Güler geçerdim ben aşka hiç inanamazdım.
Kayıt Tarihi : 18.1.2006 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)