Aşka İbadet Şiiri - Bülent Güldal

Bir gülü, bir seni,bir de denizi
örtündüm üstüme yaz geceleri
gül bütün rengini ömrüme kattı
sabahlara kadar çırpındı deniz
taradım saçlarını ay ışığıyla
aşka ibadetti mevsimin adı

Gözlerinde gördüm söz cümbüşünü
çiçekler açtı şiiristanımda
ağzımı dayayıp pınarlarına
teninden dökülen sulardan içtim
çözdüm anlamını bilmecelerin
hem üşüdüm hem yandım ak gerdanında

Bu hangi şiir ki söylerken güneş doğuyor
sıcak ırmakların gel giti başlıyor sonra
çırpınıyor göğsünün güvercinleri
ay kuytuları öpüyor ben seni
başımın içinde dönüyor koca dünya

Pervazlarda büyüttüğüm karanfillerden
belikler örüyorum saçlarının rüzgarına
canımın mağmasını harmanlıyor gözlerin
dağlar kalkınıyor içimde gülistan oluyor
bir'e eşittir ömrüm benim anlıyor musun
dar sofalardan savruluyorum sonsuza

Kendi halinde ne güzelsin ey hayat
uğultular vadisine ben kendim girdim
ve gördüm bir karıncanın tanrılığını
utandım göklere avuç açmaktan
giyindim ömrüme aşk hırkasını