Aşka Esir Olmak Şiiri - Sadullah Çiçek

Aklıma yine sen geldin
Kaçan elemlerimi geri getirdin
İnanılmaz acıları tekrar verdin
Sen beni mahvettin

Hayata baktım seni gördüm
Geçmişi hatırladım hep sövdüm
Seni düşündükçe hep öldüm
Eski defterlere bir bir döndüm

Gülüm hani seviyordun
Hasrete hep sitem ediyordun
Mutlulukları her *AN* bekliyordun
Ajandana sevgi notlarını ekliyordun

Geçmiş unutulmaz biliyorsun
Gelecek bilinmez anlıyorsun
Seninle sevdam nasıl gidiyor?
Aklıma geldikçe sitem ediyorum
Bu zalim dünyaya!

Senden ayrılalı
Unuttum kendimi
Düştüm inanılmaz boşluklara
Başladım sigaraya merete
Gecelerin hamisi oldum....

Gerçi eskiden
Kırmızı güldün
Artık soldun
Ben eski ÇİÇEK değilim
Kökten yok oldum
Dayanılmaz işkenceler çekiyorum
Kahroldum, bittim, tükendim...

Senden uzaklaşalı;
Dünyam karardı
Bünyem hepten sarardı
........ gecelerine esir oldum
Sokakların malı oldum
Kaldırımların vazgeçilmezi oldum
Gecenin karanlığında;
Ayaş demeden, it demeden
Bütün korkuları bir kenara atarak;
Başımı eğmiş,
Elimde tüten sigaralarla
Gecenin pervasızlığına
Meydan okudum...

Sen aklıma geldikçe
Hepten kudurdum
Banklarda sabahladım
Adeta gece kuşu olmuştum
Sessizlikle boğuşurken
Gecenin karanlığında
Bir yanda da;
Soğuğun acımasızlığı
İliklerime sızarken
Hep seni düşündüm
Düşündükçe tükendim...

Ben yaşıyor muyum?
Bu hayat benim mi?
Ayaş olup nara atan ben miyim?

Aklıma geldikçe;
Tekrar tekrar öldüm.

Seni gecenin karanlığına sordum
Cevap yok.
Cevapsız sorular içinde
Yok olmaya mahkumum
GALİBA!

Lanet denen aşka esir oldum
Günüm günüme dert oldu
Hayatım hayatıma engel oldu
Düşüncelerim düşüncesizliğime esir oldu
Sevgim sevgisizliğin pençesinde kaldı
İnanılmaz haykırışlar
Beni hep susturdu...
Ama gönlüm susmadı
Sadece sessizliğin içinde
Boğulup gitti...
VEFASIZCA! ! !

Ben bu satırları yazarken
Seni değil
Ölümü düşünüyorum
İnan çok korkuyorum
KENDİMDEN! ! !