Aşka en uzak yerdeyiz

Sen boş ver beni/
Dolanır durur başucumda
uykunun asık yüzlü meleği
.
.
.

Biri ötekine en yakın sınırlarda
iki rüya arasına gerilmiş
nazlı bir ışık huzmesi üzerinde kıpırdanır
aralıksız karabasan düşlerim
insan yağmurlarıyla ıslanırken
içim baştan sona

Onulmaz suskunluğun içinde
durulmayan dalgalar yaratmak istercesine
çok uzaklardan uzanır efsunlu, narin bir el
geçmişin en kuytu kıyılarına

Eskimiş temmuzlardan arta kalan gecelerin
günlere zorla ötelendiği
işte o cehennem vakti saatlerde
konuşur dururum içimdeki senle

Boş ver beni/

Dinle ama
sen bilme…

Sadece,
Örtüsü mor kıvılcımlı, yakası mühürlü
yenisi eskisini dağlayan
acısı içimize mıh gibi çakılı kalan
döngüsü kısır düş ötesi gerçeklerden
ayıklan
seni bana çöz bildiğim yanlarınla..

Vadesi çoktan dolmuş,
iktidarsız zamandan sökülüp dökülen
lime lime yarınlarından
belki de son bir umut diye sarıldığımız
bildiğimiz o en koyu yüzleşmelerden
sıyrıl
seni bana sal tüm arı saflığınla…

Büyütme eskiyen çocuk edanı
kanadı kırık kadın hayallerini
mısır püskülü sızılarınla sokul sineme
kal orada

Boş ver beni/
Bana hep sus…
içindeki o sarı bukleli küçük kız hallerinle

Ayı çekip eteklerinden
yıldızları kırpayım saçlarına
en âlâ suskuları fısıldarken kulağına
tazelensin ertelenmiş düşlerin
gecenin nöbetçisiyim
uyu…

Henüz adı konmamış renkleri
muştularken tan yeri
aç o günebakan gözlerini

// Sen de biliyorsun ki,
aşka en uzak yerde ağlar bizim gerçeklerimiz

10 temmuz 2004 …gecenin ötelendiği bir saat..