Aşka dokunsun çarpan yüreğim

Aşka dokunsun çarpan yüreğim…

Rüzgâr uğuldarken kulağıma,
Hasret dokunuyor sanki.
Sessizce gecenin karanlığı,
Gözlerimi hapsediyor.
Duygularım aşka korkak,
Yüreğim sokulamıyor.
Ben yine kendimle,
Yalnızlığı yaşıyorum.

Bir toz tanesi gibiyim.
Neredeydim nereye geldim, bilmiyorum.
Hayat savursa da kendimden,
Bir başkası da olamıyorum.
Ruhum tenimden çıkarcasına,
Bir hayalin gözlerinden bakarcasına,
Sonsuzluğun boşluklarından,
Düşercesine yuvarlanıyorum.

Tut beni hayat, bırakma gecelerde…
Güneş doğsun gözlerime, yansın tenim.
Masmavi gökyüzünün altında uyansın,
Canımdaki sevgi, sonra filizlensin.
Uçan serçenin bakışlarına konsun,
Yüreğimdeki umut yağsın bulutlardan.
Islansın duygular, mis kokan topraklarda…
Ve aşka dokunsun çarpan yüreğim.

Oktay ÇEKAL
13.08.2016-1630