Aşka Doğduk Birlikte Şiiri - Asaf Sevgül

Ömrümce kaçtım durdum aşktan
Bilmezdim, dönüp başlarım baştan
Kalbim farksız sanırdım buzdan
Oysa, hüznün yetti eritmeye

Gördüğümde hayata küsmüştün
Sessiz bir çığlığa dönüşmüştün
Soğuk değildi, sen üşümüştün
Yüreğimi örttüm yüreğine

Yalancı güneşlerden çekmiştin
Duvarlara gölgeler çizmiştin
Sanki dünyadan ümit kesmiştin
Gönlümü güneş ettim gönlüne

Usulca sokuldum, çok yalnızdın
Hüznünü bulutlara sarmıştın
Sanki derin bir uykuya dalmıştın
Nefes oldum, eklendim ömrüne

Gözlerinden kalbine süzüldüm
Canına can, bahçene gül oldum
Cılız kalbinle aşka tutundun
Sıkı sıkı sarıldım sevgine

Sevilmemiştin, sevgiye açtın
Bebek gibi, ilgiye muhtaçtın
Şiir oldum, kollarını açtın
Ben böylece sığındım gölgene

İyi ki tekrar doğdun, benimle
Daha nice yaşlara, birlikte
Buğday başağı bereketinde
Bin ömür tüketelim seninle